De waarheid vinden is onmogelijk. Het enige wat je kunt doen, is onwaarheden opsporen, ze erkennen en elimineren. Uiteindelijk, wanneer er niets meer te verwijderen valt, blijft alleen de waarheid over. Hoeveel onwaarheden kun je ontdekken? Er zijn er talloze in de geschiedenis.
Tijdens mijn zoektocht op internet stuitte ik op afbeeldingen van de Wereldtentoonstelling van 1893 in Chicago. Het fascineerde me omdat het leek alsof het oude Rome in het hart van Chicago was herrezen. Naarmate ik verder zocht, ontdekte ik soortgelijke tentoonstellingen in Philadelphia, St. Louis, Buffalo en San Francisco. Na afloop werden deze indrukwekkende bouwwerken allemaal afgebroken en weggegooid. Dit wekte mijn argwaan en deed me beseffen dat er iets niet klopte aan deze exposities. Het verhaal rondom de wereldtentoonstellingen lijkt een enorme misleiding.
Deze exposities vonden plaats in een periode waarin veel aspecten van de 19e eeuw mysterieus en vreemd overkwamen. Juist op het moment dat deze periode van eigenaardigheden eindigde, verschenen wereldwijd deze immense beurzen met ogenschijnlijk onmogelijke gebouwen. In Chicago zouden deze kolossale structuren in minder dan twee jaar tijd zijn gebouwd op een terrein van 700 hectare. In St. Louis besloeg de expositie maar liefst 1.200 hectare. Eén van de gebouwen in Chicago, het fabriekspand, bood plaats aan 300.000 mensen.
In het midden van de lagune stond een gigantisch standbeeld genaamd de Gouden Dame, beter bekend als het Standbeeld van de Republiek. Dit beeld was 20 meter hoog, bedekt met bladgoud over koper, maar sommigen speculeren dat het volledig uit massief goud bestond. Kun je je voorstellen hoe indrukwekkend zo'n 20 meter hoog massief gouden standbeeld zou zijn? De gebouwen hadden een klassieke uitstraling met torens, koepels, zuilen en verfijnde decoraties. Ze werden in recordtijd gebouwd en vervolgens afgebroken.
Jackson Park, de locatie van de tentoonstelling, was oorspronkelijk een moeras. Er zouden tienduizenden houten palen in de grond zijn geslagen om de structuur te ondersteunen. Er werden enorme lagunes en meren gegraven, en een uitgebreid kanalenstelsel aangelegd. Er was zelfs een bovengrondse elektrische trein, waarvan de energiebron onduidelijk blijft, en een bewegende loopband langs de kust.
Weinig mensen stellen de vraag: waar kwam deze technologie vandaan? De Chicago Fair wordt beschouwd als het moment waarop mensen voor het eerst elektrische verlichting zagen. Tesla kreeg het contract voor de elektriciteitsvoorziening, en de tentoonstelling had meer verlichting dan heel New York City destijds. Voor mensen die enkel gas- of kaarslicht kenden, moet het een ongelooflijke ervaring zijn geweest.
In 1901 was elektrische energie nog vrij nieuw, en toch werd deze tentoonstelling voorzien van stroom vanuit de Niagara Falls naar Buffalo. Hoe dit precies in zijn werk ging, blijft een mysterie. Het middelpunt van de tentoonstelling was een 120 meter hoge elektrische toren, bekroond met een gouden standbeeld genaamd de Godin van het Licht, dat naar verluidt door een half miljoen elektrische lampen werd verlicht.
Wanneer je de foto's bekijkt, is het moeilijk te begrijpen waar de benodigde stroom vandaan kwam. In een tijdperk zonder bestaande infrastructuur zouden gigantische generatoren nodig zijn geweest. Op de Wereldtentoonstelling van Barcelona in 1888 werd beweerd dat een gebouw van 5.000 vierkante meter, met ruimte voor 2.000 gasten, 600 kamers en 30 appartementen, in slechts 53 dagen werd gebouwd—en dat in een tijdperk van paard en wagen.
De bouwtijd van twee jaar lijkt onrealistisch. De meest plausibele theorieën zijn dat de organisatoren over technologie beschikten die niet officieel bekend is, of dat de gebouwen al bestonden en simpelweg zijn gerenoveerd en opnieuw geverfd—vandaar de term "witgekalkt." Dit was de term die werd gebruikt bij de Chicago Exposition, waar een nieuwe spuitverftechniek werd toegepast om alles snel te bedekken, waardoor oud en nieuw niet meer te onderscheiden waren.
Deze indrukwekkende structuren, zogenaamd in twee jaar gebouwd, bleven slechts zes maanden open. In St. Louis werd twee dagen na afloop van de beurs een team uit Chicago ingeschakeld om de gebouwen met explosieven op te blazen en in stortplaatsen te dumpen.
De Wereldtentoonstellingen suggereren dat er een periode in ons verleden was waarin de mensheid op een veel hoger niveau opereerde. Kennis en vakmanschap werden in de gebouwen geïntegreerd door middel van cymatica en heilige geometrie. Het bestuderen van deze tentoonstellingen is essentieel, omdat veel van de geschiedenis die we nu kennen, juist in die periode is gecreëerd. Een van de belangrijkste doelen van de beurzen was het promoten van een bepaalde historische narratief die mensen geacht werden te accepteren.
Het is beangstigend om te bedenken dat de wereld waarin we vandaag leven, zijn wortels heeft in de tijd van deze tentoonstellingen.
Share this post