Lange Afstand Observaties

Volgens het heliocentrische model van de kosmos heeft de aarde een omtrek van 40.075 kilometer.

Als de aarde een bal is met een omtrek van 40.075 kilometer dan moeten alle stilstaande waterlichamen en het aardoppervlak in het algemeen een bepaalde mate van convexiteit hebben.
De formule die we hiervoor gebruiken bevat een verval van 7,85 centimeter keer de kilometer in het kwadraat.
De formule is accuraat en bewezen door engineering software.

Dit is al dus niet iets wat je kunt debatteren,
maar wat de geometrie dicteert afhankelijk van het huidig geclaimde radiustarief.

Hoewel een heel aantal van de globo-propaganda's dit simpele feit van de geometrie zullen ontkennen, is dit een absoluut accurate formule tot op 1000 kilometer en vanaf de 2500 kilometer zit deze formule er met 3% naast en dat komt omdat deze formule zich uitdijdt in een parabool.

Dit is echter dan ook het praatpunt van de globe propaganda,
maar waar zij het hier nu het over zullen hebben is dat je de globe hier actueel nog het voordeel mee doet.


En dat is omdat de gekromde lijn van een cirkel nog meer kromt dan deze parabool. En dat betekent dat de aarde nog meer moet krommen over afstanden van 2500 km en meer dan is gegeven door de 7,85 cm keer de kilometer in het kwadraatformule.

Hoe dan ook, er zijn nog vele andere manieren waarop je de actuele kromming van de aarde kunt berekenen.
Dit is slechts één van de meest simpele approximaties gebaseerd op het huidig geclaimde radies-tarief.


Er bestaat nochthans een video van Amboli die deze approximatie als accuraat heeft geverifieerd op zes verschillende manieren.
Voor de diehards die dit topic dieper willen investigeren, die kunnen ons gerust een mail sturen met de vraag naar deze video.


De 7,85 cm keer de kilometer in het kwadraatformule is ons gegeven door de stelling van Pythagoras.
Namelijk a² plus b² is c².

Je kunt de kromming op de volgende manier berekenen. In het volgende diagram is r de gegeven waarde voor de radius. En als je de radius van een cirkel weet kun je uiteraard berekenen hoeveel die cirkel kromt over een bepaalde afstand.

Nogmaals via implicatie van de stelling van Pythagoras.
Dus als de aarde een bal is met een radius van 6371 km, dan is het namelijk zo dat a², namelijk de aanliggende rechthoekzijde, met andere woorden de radius van de aarde in het kwadraat, plus b², de overstaande rechthoekzijde.

We zullen hiervoor een simpel getal pakken van 100 kilometer.
Dus dat betekent uiteraard dat we de kromming van deze cirkel over 100 kilometer gaan berekenen.
Dus 6371 kilometer in het kwadraat plus 100 kilometer in het kwadraat is 40.599.641. Dan de wortel van dat tarief geeft ons een uitkomst van 6371,784757821 kilometer.
Wat betekent dat de schuine zijde geïdentificeerd is? En het enigste wat we nu nog doen is dat we de radius min de schuine zijde doen. Want de kromming is in dit geval een rechte lijn naar het centrum van die cirkel.
Dus 6000. Min 6371,784757821 kilometer.
Min 6371 kilometer geeft ons een verval van circa 785 meter over een afstand van 100 kilometer.
De 7,85 centimeter keer de kilometer in het kwadraatformule is hier dus ook een approximatie van.
Dus dat als volgt: 7,85 x 100 x 100 is, waarbij de uitkomst notabene wordt gegeven in centimeters, ook wel 78.500 centimeters, wat ons ook wel een verval geeft van 785 meter.
Wederom ondebatteerbaar, de formule is accuraat.
Nu we absoluut zonder twijfel weten dat de formule accuraat is, zullen we dit appliceren tot de echte wereld.


De volgende observatie is een lange afstandsfoto die is geschoten door Andrew Bailey.
Andrew Bailey heeft de foto geschoten in Wales op de berg Erewitfa met een maximale elevatiehoogte van 1085 meter.
Op de foto zijn gebergten in de Alpen te zien over een afstand van 1130 kilometer. Dat is wederom absoluut absurd.
Berg Blank, een van de gebergten die we hebben kunnen identificeren,
staat op een afstand van 1127 kilometer met een maximale elevatiehoogte van 4810 meter.

Volgens globegeometrie was de afstand na de fysieke geometrische horizon 117,6 km. Ik ga mijn punt nu ook wederom niet maken op het argument van de zwarte zwaan, aangezien ik geen exact referentiekader heb waar de horizon precies ligt, maar ik ga het simpelweg hebben over de missende aardkrommingsobstructie.

De horizonsafstand wordt gedetermineerd met 3,57 km keer de wortel van de waarnemershoogte in meter, Dat is het tangentpunt, ook wel het hoogste punt van de obstructieve heuvel genaamd aardkromming, waar tot hij kan kijken, al zo ook bekend als de fysieke geometrische horizon.
Vervolgens neem ik de afstand van de waarnemer naar berg Blank over een afstand van 1127 kilometer, waarop ik nadien 1127 kilometer minus 117,6 kilometer doe.
En 1127 kilometer min 117,6 kilometer is ongeveer 1009 kilometer.

Vervolgens calculeer ik de kromming over die afstand achter de horizon op 117,6 kilometer. Dus 7,85 centimeter keer 1009 keer 1009 is...
7.991.935,85 cm, wat vertaald naar 80 km aardkromming, minus de 4810 meter elevatie van Bergblank.
Dat betekent dat de top van Bergblank minimaal 75 km onder de horizon had moeten liggen, terwijl vrijwel de gehele berg te zien is.

De globe valt enorm, maar liefst 75 kilometer missen de aardkromming.
De balaarde is officieel dood.
Alle bergen die je hier kunt zien matchen precies met de hoeken waarop de bergen hadden moeten staan als de aarde een plat vlak was.

En dit is een onrefuteerbaar feit. En dit is dus een wat gekropte deel van de foto. Dus we hebben ingezoomd op de foto en hier zien we uiteraard dus berg Combijn en berg Blank.

Dus hier nogmaals berg combine en berg blank. En wat we hier vervolgens doen is dat we andere foto's van berg combine en berg blank, die vanaf dezelfde hoeken zijn gemaakt als waarop de waarnemer staat, overlayen met de gekropte foto.
En wat we hier nadrukkelijk zien is dat de topografie expliciet perfect matched met deze gekropte foto.
We kunnen uiteindelijk alle real life topografie identiek laten matchen met de
gekropte gebergte op de Andrew Bailey foto.

Dus een objectieve topografische identiekheid die ons exclusief bewijs geeft voor de positie van een platte aarde.

De bal aarde faalt.